آیرونی

آیرونی

پنهان کردن ناآگاهی از سوی کسی که چیزی را به زبان می آورد که منظور او نیست یا همه ی منظور او نیست.

گوینده یا نویسنده با توجه به بافت متن به کلام گفته شده،نوعی دوگانگی می بخشد.

معنای لغوی:ریا،تقیه،فریب کاری،تهکم،استهزا،کنایه،طعن،دوگانه گویی و ایهام 

آیرونی از واژه ی یونانی Eironeia گرفته شده که به معنای ریا و برخلاف واقع نشان دادن است گرفته شده است و از نام شخصی به نام آیرون در کمدی یونانی گرفته شده است.

آیرونی کلامی(verbal irony):در سطح واژگان اتفاق می افتدو در اصطلاح به کنایه معروف است و منظور گوینده کاملا متفاوت با ظاهر کلام است.

به طور مثال:مدیر یک اداره به کارمندش که هرروز دیر سرکار می آید می گوید:آقا ماشاالله هرروز زود سرکار می آیی!

آیرونی نمایشی(Dramatic irony):نوعی از آیرونی است که مخاطب به نکته ای آگاه است که قهرمان داستان از آن بی اطلاع است.

مثل:مکبث اثر شکسپیر

آیرونی رمانتیک:در این گونه نویسنده ابهام موجود در اثرش راعامدانه با حضور سرزده ی خود در اثر خراب می کند.بهترین نمونه کوه جادو اثر توماس مان است.در این اثر هرازچندگاه نویسنده در اثر حاضر می شود،اظهارنظر می کندو خواننده را مخاطب مستقیم خود قرار می دهد و گاه توضیحاتی اضافه از آنچه از داستان بر می آیدبه خواننده می دهد.این نوع آیرونی را نویسندگان آلمانی در قرون ۱۸ام و ۱۹ام گسترش دادند.نویسندگانی چون لودویک تیک،گوته و هینه

آیرونی سقراطی:در این قسم آیرونی در مورد موضوعی که کاملا به آن علم دارد خود را به جهالت می زند و در باب موضوعی که مخاطبش یقین داردکه به آن علم داردآنقدر از او سوال می پرسدکه او را گرفتار تهدید کند.